دخترم ،همسفرم ،گوهر من، گوهر دردانه من، شمع کاشانه من ،معدن عاطفه و خوبی و ناز و هنرم،درفبال غم دنیا سپرم

ناز چشم تو دوای غم من،رخ زیبای تو جام جم من،نور چشمان ترم،یادگار پدرم،پدر نیک سراپاگهرم.

مادری بود مرا ، همه از جنس خدا ، پاک چون آب روان،مایه راحتی و شادی جان،دل صافش چنان آیینه، خالی از بخل و حسد و کینه،طبع او چون باران،آیتی از کرم و لطف خدای یزدان

مادرم نیست کنون در بر من ،که کشد دست خودش بر سر من،تا خرد ناز مرا، شاد و خوشحال کند باز مرا

گشته از جمع جدا،رفته تا باغ بهشت که بچیند گل لبخند ز بستان خدا

نازین دختر من،دختر چون مه من،ای شفابخش دل ناخوش من،گل ارگیده آگنده زبوی خوش من،تو بیا دربرمن? ای سراپای وجودت شبه مادر من، دست کش بر سر من، چونکه الان تو.ی مادر من