یکی از مهم ترین فاکتورها در ایجاد بیماریهایی مانند افسردگی عدم وجود حمایت اجتماعی است.پر واضح است که وجود حمایت اجتماعی در جلوگیری از ایجاد بیماری و در بهبود بیمار نقش بسیار مهمی دارد.زمانیکه فرد افسرده به عنوان بیمار درک و پذیرفته شده و حمایت کافی فکری و اجتماعی و مادی و معنوی از او صورت پذیردنوعی امید و احساس وجود و فایده در وی ایجاد میگرذ.:این احساس خوشایند در فردی که احساس بی فایده بودن داشته و خود را بی ارزش میدانسته میتواندمیتواند نقطه شروع و خط استارت ونردبان بهبودی و بازیابی روحیه و نشاط مجدد باشد.در حمایت اجتماعی چند مطلب مهم است :اول وجود شبکه اجتماعی که افراد قوم و خویش و نزدیکان و همکاران آن را تشکیل میدهند.دوم میزان ارتباط و تعامل شبکه اجتماعی که نقشی فراتر از اعضا دارد.سوم حمایت اجتماعی در درون این شبکه و چهارم درک و انتظار ما از این شبکه که چقدر با انتظارات ما همخوانی و هماهنگی و فاصله دارد.دوستان و عزیزان این را بدانید که فرد افسرده دیوانه نیست و بیماری مسری هم ندارد.یک بیماری ناشی از فعل و انفعالات غیره عادی درون مغز و ناقلهای عصبی دارد که در زمینه ژنتیکی فرد این آسیب پذیری وجود داشته و حوادث و روابط اجتماعی نامناسب و تفکر منفی خود فرد و اطرافیان آن را شعله ور میکند،بنابراین در ایجاد بیماری فقط خود فرد دخیل نبوده و افراد و محیط و حوادث پیرامون نیز نقش دارد،بیایید به او انگ نزده و اورا درک کرده و حمایت کنیم.روابط خود را اصلاح نموده و وظایف خود را انجام دهیم.به او دلداری داده و کمکش کنیم خود را دریابد.ما اگر در ایجاد بیماری او هم نقش نداشته باشیم در بهبودی وی می توانیم نقش داشته باشیم.چرا ما به فردی که پایش شکسته توجه کرده و پیش پزشک میبریمش و پایش را گچ گرفته و به استراحت میدهیم و عصا به دستش داده اما به فردی که آسیب ری دیده توجه وکمک نکرده و دستش را نگرفته و با انواع صفات ناراحت کننده وی را از خود رانده و نآمیدترش کرده و او را به ورطه نابودی سوق میدهیم؟کمی با انصاف باشیم چون وی هم بیمار است و نیازمند توجه و درمان و مراقبت و مهم تر از همه درک وحمایت شبکه اجتماعی
