شاید کتاب کیمیاگر  را خوانده باشید مطلبی از این کتاب برداشت کردم در بخشی از آن که نمیدانم شما به آن توجه کرده اید یانه؟آن مطلب این است که یک روز کیمیاگر که از ماندن در واهه خسته و عصبانی شده بود از روی بی حوصلگی از چادر خود بیرون آمد که دوست خود را که خرما در دست داشت و از آن میخورد دید که به سمت خود می آید.فریاد زد کی جنگ پایان میپذیرد؟کی طوفان شن تمام میشود؟ونهایتا کی ما از اینجا خلاص میشویم؟؟ در جواب همه این سوالات دوست فقط میگفت خرما بخور.کیمیاگر فریاد زد چیه همه اش میگی خرما بخور خرمابخور.دوستش جواب داد فعلا خرمای شیرین و پرانرژی داریم چرا نخوریم و انرژی نگیریم که درمقابل طوفان هم مقاوم باشیم.بیا عزیز بیا حال را دریابیم. آینده نامشخص را ول کن حال را  دریاب گذشته هم گذشت خرما بخور