آقا ببخشید من کار فوری دارم. من عجله دارم. بچه ام تو خونه تنهاس. اداره ام دیر شده. ماشینمو بدجایی پارک کرده ام.این جملات و دهها نمونه دیگررا شاید هرکدام از ماها در صفهای مختلف از جمله صف نان و این روزهای ماه مبارک رمضان در صف آش و هلیم و کله پاچه بارها و بارها میشنویم.بیان این کلمات بعضا باعث دلخوری و دعوا و درگیری شده است. اگر ما فقط به خود نگاه نکرده و باور کنیم که دیگران ممکن است بچه و ماشین داشته و یا کارمند اداره بوده و عجله داشته باشندبه خود حق نمیدهیم به راحتی از دیگران بخواهیم حق خود را به ما بدهند.پس اول کار فوریت را انجام بده و بچه ات را به کسی بسپار سعی کن سحرخیز و مرتب باشی تا تاخیر نکنی و ماشینت را جای مناسب پارک کن تا جریمه نشی و بعد با خیال راحت بیا تو صف سر جای خودت بایست .یقین بدان اینطور راحتی. ذکر یک  خاطره در اینجا خالی از لطف نیست.سال گذشته با خانواده بعد از طی 1500کیلومتر به سرعین اردبیل رفتم. صبح روز بعد برای تهیه  نان رفتم و در صف ایستادم که بعد از چند دقیقه یک ماشین آمد و روبروی نانوایی پارک کرد و مادر خانواده پیاده شد و گفت آقا ببخشید ما مسافریم میشه 4 تا نان به ما بدین عجله داریم.اگر از این کوچکها شروع کردیم یقین بدانید به جاهای خوب میرسیم. پس فقط من را نبینیم همه را باید دید