خود و شوهرش هردو از مراجعین من هستند که به علت بیماری اعصاب تحت نظرند و دارو میخورند.شوهرش آآلزایمر دارد که بیماری است پیشرونده که تاکنون درمان قطعی برای آن یافت نشده است و فقط با دارو و ورزش و تغذیه صحیح و مراقبت مناسب میتوان سیر پیشرفت آن را کند کرد.خودش هم مبتلا به یک نوع افسردگی بوده که نیاز به پیگیری و درمان مستمر داشته و از طرف دیگر باید از شوهر بیمار خویش که روز به روز نیازمند توجه و مراقبت بیستر است نگهداری کند.بعد از چند ماه باز برای ویزیت مراحعه کردند.خانم بیمار بسیار به هم ریخته بود و میلرزید و گریه میکرد و میگفت که افسرده و نآمید است و دیگر زندگی برایش اهمیت نداشته و حوصله انجام هیچ کاری را ندارد.از او پرسیدم مگر دارویت را مصرف نمیکنی و اصلا چرا مدتهاست که مراجعه نکردی.گفت به پزشک خانواده مراجعه کردم ولی او ابرگه ارجاع به من نداد و گفت خودم دارویت را مینویسم.داروها را نوشت رفتم داروخانه درمانگاه ولی گفتند یکی از داروها تخضی است و فقط باید توسط متخصص مربوطه تجویز شود باز به نزد پزشک خانواده برگشتم و موضوع را به گفتم ولی باز از دادن برگه ارجاع  خودداری کرد گفت لازم نیست پیش متخصص بروی و خودش دارو را در برگه دیگری نوشت و گفت رفته و از داروخانه بیرون و با پرداخت هزینه بگیرم و چون کم نوشته بود و من هم پول کافی نداشتم آن دارو را در این مدت نصف خوردم  و نتیجتا به این روز افتادم.تاسف خوردم و پیش خودم گفتم آیا دادن یک برگه ارجاع به مریض اینقدر سخت است.شاید بیمار پول ندارد.چرا دو برگه دفترچه اش باید مصرف شود و شاید هنگام مراجعه برای دارو دچار حادثه شد.و چراهای دیگر پ.بیایید قدری منصف باشیم.یادمان باشد شاید همه ما بتوانیم آجر و سیمان بخریم ولی همه ما معمار نیستیم و این عیب نیست

برای نمونه جهت اینکه بدانیم چقدر افراد به موارد کم اهمیت در زندگی بیشتر اهمیت میدهند به دوتا از مراجعین خود اشاره میکنم.یک روز خانمی حدودا 55ساله به مطب مراجعه کرد و از اضطراب و افسردگی و کم خوابی وروابط نامناسب خانوادگی شاکی بوده و مدعی بود که شوهرش بدبین بوده و از همه کارها و رفتار او اشکال گرفته و مدام بینشان شکراب است،بعد از اخذتاریخچه و معاینات لازم و توصیه های لازم رفتاری و تجویز دارو برای ایشان،هنگام خداحافظی گفت:آقای دکتر من پول به اندازه کافی برای برگشت به منزل ندارم نه اینکه نداشته باشم بلکه الآن پزشک دیگری بوده و حدود 500000تومان برای تزریق بوتاکس به او پرداخته ام که این تزریق آن هم در این سن یکی از موارد اختلاف وی وهمسرش بود.مورد بعد مراحعه کننده ای است که به علت مشکلات مال به دفعات با دفترچه بیمه درمانی دیگران مراجعه کرده است.ور هربار بیان میکند پول ویزیت و دارو ندارد و ناچار است از دفترچه دوستان و نزدیکان استفاده کند.این فرد سی و چندساله باهمسری کارگر یک روز در مراحعه به ایجانب با پانسمان بینی خود که من عیب در ظاهر آن ندیده بودم مراجعه کرد البته باز هم با دفترچه دیگران.در پرس و جو متوجه شدم که 3500000تومان قرض کرده و وام گرفته تا بینی بی عیب خود را به دست جراح پلاستیک و زیبایی بسپارد!!!!!!ققضاوت باشماست تا یادداشتی دیگر

در دنیا آسایش و وسایل رفاهی فراوانند ولی انسان نیازمند آرامش است.انسان باید فکر و روحیه استفاده از امکانآت را داشته باشد تا از آن لذت ببرد وگرنه مایه دردسر و ایجاد هزینه است.پس ما نیازمند یک تفکر سالم و یک روحیه خوب هستیم.درست است که امکانات و سرمایه و ظاهر همگی در ایجاد آرامش نقش دارند اما بینش و نگرش و نحوه اندیشدن بیشترین اثر را دارد.تحقیقات مفصل و مکرر در نقاط مختلف و دانشگاههای معتبر دنیا مانند هاروارد نشان داده که گاهی تا 85%موفقیت انسان در عرصه های مختلف مانند شادی فقط به نگرش بستگی داشته و هوش و امکانات فقط در 15%موارد نقش دارند یا به به بیان بهتر 15%نقش دارند.اما راستی چرا در حالبکه گم شده بشر نزد خود او و در دسترس میباشد به آن توجهی نمیکند تا مثال شعر معروف       آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم     و یار در خانه و ما گرد جهان میگردیم باشد.بیایید قدری تامل کرده و بیاندیشیم که نیاز ما چیست.کسی منکر تاثیر امکانات و پول و سرمایه در زندگی انسان نیست اما چیزهای دیگر هم مهمند.براستی ماچقدر جاا برای خوابیدن خواسته و نیاز به چند ماشین و خانه و چه مقدار پول برای زندگی خوب داریم که از بامداد تا شام دنبال پول و سیمان و آجر و آهن و ماشین مدل بالا و وسایل خواب و...غیره گشته دروغ میگوییم تقلب میکنیم حق و ناحق میکنیم و باز شب را راحت نمیخوابیم.ن 

در دنیای پیچیده و پیشرفته امروز که صنعت و تکنولوژی و سیر سریع پیشرفت علم و دانش وسایل آسایش و راحتی را به بهترین شکل ممگن فراهم آورده و انواع وسایل راحتی در عرصه اجتماع و خانه  در دسترس میباشد آرامش گم شده ای است که بشر آن را از دست داده و خواسته یا ناخواسته کمتر به دنبال آن میباشد.خواب آرام،اعصاب راحت؛حوصله کافی،برخورد مناسب و رفتار و گفتار نیک کمتر دیده میشود.آدمی بسیار سردر گم بوده ماشین آخرین مدل خانه مجهز به امکانات پیشرفته و وسایل حمل و نقل مناسب و جاده ها و بزرگراهها و فررودگاههای پیشرفته دارد اما باز هم گم شده ای دارد که کمتر به دنبال آن میرود.وقت خود را در نمایشگاههای اتومبیل و مراکز خرید پیشرفته و  پارکهای وسیع میگذارند اما نه خواب راحتی داشته و نه حوصله کافی و نه اعصاب آرامی دارد.با تبلت و لب تاپ در شبکه های گوناگوم و انلاین خبری سیر میکند اما از نیاز واقعی و گاه درد مزمن خود بی خبر است.وام گرفته قرض کرده و از شکم خود میزند تا هزینه چند میلیونی جراحی پلاستیک بینی خود را فراهم کند و ژل و بوتاکس تزریق کرده و مو کاشته و لیپو ساکشن شکم و ترمیم غبغب اجام میدهد ولی باز راضی نمیشود.براستی علت این امر چیست؟شما به این موضوع بیاندیشید تا در یاذاشت بعدی باهم گپ بزنیم

انصافاا مردم نجیب و با تحمل و گذشت و خوبی داریم که سپاسگزاران خوبی هم هستند وبه کمترین قدمی که برایشان حتی اگر حقشان باشد برداری پاسخ محبت آمیز آنهارا میبنیم.اما یک چیز جالب در این بین وجود دارد که هرکسی به هرطریقی ودر هرشغلی در حالیکه ممکن است وظیفه خود را انجام دهد و در فبال آن هم مزد خوبی دریافت کند برسر این مردم منت میگذارد.فوتبالیست یا مربی که پول میلیلردی از جیب مردم میگیرد مدیری که هزار ترفند بر صندلی نشسته پزشکی که در مطب نشسته همه مواجب خود را میگیرند و بعد منت میگذارند و میگویند عشق مردم دارند و برای مردم فوتبال بازی کرده و یا کار و طبابت میکنند.اگر کسی برای مردم کار میکند دیگر نباید حرفش را بزند.اگر فقط انجام وظیفه میکند بازهم منت ندارد.اگر فوتبالیستی به حقوق متناسب با متوسط مردم قانع شد و اگر پزشکی حق العمل  یا ویزیت از بیمار درافت نکرد کاری انجام داده است قابل ستایش اماباز هم حق منت گذاشتن ندارد.اگر مدیری وظایف خود را مطابق قانون انجام میده و حق مدیریت و امکانات دیگر دریافت میدارددنیز.اگر کسی راست میگوید دارد وظیفه اش را انجام میدهد  و برای مردم کار میکند حتداقل این انتظار از او وجود دارد که منت  سر کسی نگذارد و اگر بهتر از خود سراغ دارد جایش را به او بدهد